Υπάρχει μια λέξη, η ΕΥΘΥΝΗ, που συνοδεύει κάθε άνθρωπο που έρχεται στη Γη. Ανάλογα πως θα διακονήσει τούτη τη λέξη θα βγει και το συμπέρασμα, η συνισταμένη για την πορεία του.
Ο άνθρωπος διωγμένος από τον Παράδεισο λόγω ανυπακοής , στα κελεύσματα Εκείνου, έρχεται στη Γη για να σταθεί όρθιος και να κερδίσει αν μπορεί, ό, τι έχασε. Δεν έρχεται στη ζωή για να πέσει, είναι ήδη εκπεσών, αλλά για να αναστηθεί. Για να λυτρωθεί από την προπατορική αμαρτία και όσες άλλες έκανε εν ζωή – ουδείς αναμάρτητος – ένας δρόμος υπάρχει.
Να ακολουθήσεις τη μια και μοναδική εντολή του Ιησού Χριστού: «Εγώ δε λέγω υμίν αγαπάτε αλλήλους» ή ακόμη περισσότερο το «αγαπάτε τους εχθρούς υμών».
Τον γνώριζα καλά τον Γιώργο Ψυχογιό. Ίσως υπάρχουν άλλοι που τον ξέρουν καλύτερα από εμένα.
Ο κυρ Γιώργης της ΔΕΗ, δεν χρειάσθηκε να αγαπήσει τους εχθρούς του, γιατί απλούστατα δεν είχε εχθρούς!!! Ακολουθώντας όμως κατά γράμμα το «Αγαπάτε Αλλήλους» αγαπούσε με την καρδιά του, όλον τον κόσμο!!! Για να επιλέξεις το δύσβατο δρόμο της αρετής, πρέπει πρώτα να απορρίψεις, τον εύκολο δρόμο της κακίας.
Άρα για να γίνεις ΚΑΛΟΣ πρέπει κατ’ αρχήν να αγωνισθείς για να μη γίνεις κακός. Πρέπει να μην δειλιάσεις και να υπερβείς τις υποσχέσεις των Σειρήνων, για να γίνεις παλικάρι. Αυτά ο εκλιπών τα κατέκτησε εν ζωή.
Του αποδόθηκαν από την κοινωνία εν ζωή και είναι δίκαιον να τον ακολουθούμε και μετά θάνατον! Ανέλαβε την ΕΥΘΥΝΗ ως μέλος μιας οικογένειας, της οικογένειας του Πατέρα και της Μητέρας του και τα κατάφερε. Ύστερα, αφού στάθηκε στα πόδια του, ως όφειλε, έψαξε και βρήκε τη χαμένη του πλευρά, τη γυναίκα του. Την ανακάλυψε στην Αμοργό και πέτυχε διάνα στην επιλογή του. Η σύζυγος που διάλεξε και η οποία έγινε η μητέρα των παιδιών του απεδείχθη ογκόλιθος δυναμικότητας, υπομονής και αρετής.
Έχουν πολλά πράγματα τα παιδιά και τα εγγόνια του για να τον θαυμάζουν. Όμως ο θαυμασμός της επιλογής συζύγου – της μάνας σας και της γιαγιάς σας – πρέπει να είναι απεριόριστος.
Διαιώνισαν το ανθρώπινο είδος, διακονώντας τη βασική αποστολή που έχει κάθε ζων ον, που γεννιέται πάνω σε αυτό τον πλανήτη.
Λένε πως ο άνθρωπος πεθαίνει όταν ξεχασθεί. Θα σε θυμόμαστε όσο θα υπάρχουμε και εσύ θα ζεις για εκεί ψηλά «εν τόπω χλοερώ, εν τόπω αναπαύσεως…»
Το συμπέρασμα αγαπητοί συμπατριώτες μας στην Αμοργό και όχι μόνον:
Όντως έφυγε ένας καλός άνθρωπος, ένας καλός γείτονας, ένας φίλος, ένας αδερφός!!!
Λευτέρης Γ.Πολυκρέτης
