Ψήφισμα του Δήμου Αμοργού για την Άννα Συνοδινού

1172

Το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Αμοργού , επί τη απωλεία της μεγάλης Αμοργιανής Τραγωδού Άννας Συνοδινού, η οποία με την τέχνη της προσέφερε ανεκτίμητες υπηρεσίες στον ελληνικό λαό και στην ανθρωπότητα,

αποφασίζει :

1. Να εκφράσει τα συλλυπητήρια του Δημοτικού Συμβουλίου στην οικογένεια της εκλιπούσης.
2. Να ονομάσει την αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του καινούργιου ενιαίου Δημοτικού Σχολείου και Νηπιαγωγείου Αιγιάλης , – Αίθουσα “ ΑΝΝΑ ΣΥΝΟΔΙΝΟΥ “.
3. Να ονομάσει την οδό που οδηγεί στο πατρικό σπίτι στην Λαγκάδα σε οδό “ ΑΝΝΑ ΣΥΝΟΔΙΝΟΥ “.

Το παρών να κοινοποιηθεί στους οικείους της και να δημοσιευτεί στον Τοπικό Τύπο.
Αμοργός 01-02-2016

Η πρόεδρος του Δημοτικού συμβουλίου του Δήμου Αμοργού

ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΧΑΛΑΡΗ

Βιογραφικό :

ΑΝΝΑ ΣΥΝΟΔΙΝΟΥ-ΜΑΡΙΝΑΚΗ

Στις 7 Ιανουαρίου 2016 έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 88 ετών η Άννα Μαρινάκη το γένος Ιωάννου και Ιωάννης Συνοδινού.
Γεννήθηκε στο Λουτράκι της Κορινθίας στις 21 Νοεμβρίου του έτους 1927 όμως η καταγωγή της ήταν από την Αμοργό και συγκεκριμένα από τη (Λαγκάδα) της Τοπ. Κοιν. Αμοργού, όπου γεννήθηκε ο πατέρας της Ιωάννης Μιχ. Συνοδινός το 1889.
Ήταν ηθοποιός και πολιτικός.
Σπούδασε στην Αθήνα και από το 1949 που τελείωσε τις θεατρικές της σπουδές με άριστα στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου μέχρι την αποχώρησή της, δημιούργησε μια λαμπρή καλλιτεχνική σταδιοδρομία που είναι γνωστή και στο εξωτερικό.
Έπαιξε με τη Μαρίκα Κοτοπούλη, την Κυβέλη, τη Κατίνα Παξινού και συνέχισε τη παράδοση του Νεοελληνικού θεάτρου με υπέροχη παρουσία στο Εθνικό Θέατρο στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού και σε όλα τα αρχαία θέατρα της Ελλάδος και της Κύπρου.
Διακρίθηκε σε ερμηνεία ηρωίδων του κλασικού δραματολογίου αλλά σπάνια παινευόταν για τις προσωπικές της επιτυχίες: Αντιγόνη, Ηλέκτρα, Ιφιγένεια εν Αυλίδι, Κλυταιμνήστρα, Άλκηστις, Ανδρομάχη, Λυσιστράτη, Ελένη, Εκάβη κ.α.
Το 1995 ιδρύει την Ελληνική Σκηνή-Άννας Συνοδινού και ο ΕΟΤ σε αναγνώριση της αξίας της και της προσφοράς της στη παγκόσμια προβολή της καλλιτεχνικής Ελλάδος, της παραχώρησε το Θέατρο Λυκαβητού για 20 χρόνια.
Δεν ήταν μόνο μια εξαιρετική τραγωδός, ηθοποιός με παιδεία, με τη σωστή άρθρωση και το χρωματισμό στη φωνή. Ήταν δασκάλα καλλιτέχνης που θαύμαζε κανείς για τον τρόπο που μιλούσε, την επιμονή της για τα θέματα παιδείας, τις απόψεις της, ακόμη και αν διαφωνούσες. Και πάνω απ’ όλα θαύμαζε κανείς την ευθύτητά της.
Αρχοντική, αγέρωχη, απλή, παθιασμένη, υπερήφανη, παρορμητική, ενοχλητική και παρεξηγήσιμη για πολλούς, δεν χαριζόταν σε κανέναν.
Παρόντες στις παραστάσεις που έδινε αλλά και στις συζητήσεις με άλλους ηθοποιούς και οι πρωταγωνιστές της πολιτικής ζωής. Από το Γέρο της Δημοκρατίας, το Γεώργιο Παπανδρέου μέχρι τον αγαπημένο της Κωνσταντίνο Καραμανλή.
Το Σεπτέμβριο του 1967 σε ένδειξη διαμαρτυρίας για το στρατιωτικό καθεστώς, διέκοψε τις εμφανίσεις της στη Σκηνή και υπερασπίσθηκε με δηλώσεις της από τους ραδιοφωνικούς σταθμούς του (ΜΠΙ-ΜΠΙ-ΣΙ) και της (Ντόυτσε Βέλλε) τους εξόριστους και φυλακισμένους αγωνιστές, καταδικάζοντας με θάρρος το ανελεύθερο καθεστώς της στρατιωτικής χούντας. Είχε ενεργό συμμετοχή σε αντιστασιακές οργανώσεις. Η διδακτορία της στέρησε το διαβατήριο και την είχε σε μόνιμη βάση στόχο της.
Το 1974 μετά την μεταπολίτευση ανταποκρίθηκε στη πρόταση του Κωνσταντίνου Καραμανλή και έθεσε υποψηφιότητα στο συνδυασμό της Νέας Δημοκρατίας Α. Περιφέρειας Αθηνών. Εκλέχτηκε βουλευτής το 1974, 1977 και 1981.
Το 1977-1981 έγινε Υφυπουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών καθώς και Δημοτική Σύμβουλος του Δήμου Αθηναίων με τον συνδυασμό Νέα Εποχή του Μιλτιάδη Έβερτ. Ανέπτυξε μεγάλη δραστηριότητα στο τομέα των Γυναικείων θεμάτων και στο Σύνταγμα του 1975. Μαζί με άλλους βουλευτές της Ν.Δ. πρότεινε την ισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών.
Επίσης εργάσθηκε για θέματα κοινωνικού και πολιτιστικού περιεχομένου. Στη διάρκεια της θητείας της ως Υφυπουργός, ίδρυσε 130 παιδικούς σταθμούς, πρότεινε την αναμόρφωση της νομοθεσίας για τη προστασία των αναπήρων και των υπερηλίκων και για τη προστασία της μητρότητας. Εισηγήθηκε ευεργετικά μέτρα για τη καλλιτεχνική παιδεία και την ασφαλιστική συνταξιοδοτική προστασία των καλλιτεχνών.
Το ενδιαφέρον της για την Αμοργό ιδίως στη περίοδο της πολιτικής της ζωής ήταν μεγάλο και πάντα φρόντιζε για την επίλυση ζωτικών προβλημάτων όπως η συνέχιση των εργασιών της ΜΟΜΑ για την αποπεράτωση της οδοποιίας του νησιού, η επάνδρωση των ιατρείων της Αμοργού με στρατιώτες γιατρούς με παρέμβασή της στο Υπουργείο Άμυνας. Πολλές φορές μεσολάβησε για αποστολή ελικοπτέρου ή και πολεμικού πλοίου για παραλαβή και μεταφορά ασθενών.
Επί πολλά έτη, μαζί με τα αδέλφια της διέθεταν κατ’ έτος οικονομικό βραβείο στους τρεις πρώτους μαθητές/τριες του Δημοτικού Σχολείου Λαγκάδας Αμοργού στη μνήμη των γονέων της. Από το 1982 η Άννα Συνοδινού θέσπισε το Συνοδίνειο Έπαθλο Γραμμάτων και Τεχνών σπουδάζουσας Νεολαίας Αμοργού σε ειδική τελετή που γινόταν στο χωριό του πρώτου νικητή στον εν λόγω διαγωνισμό Πεζού διηγήματος και Ποιήματος με χρηματικό έπαθλο 50.000 δρχ.
Από το Βουλευτικό αξίωμα παραιτήθηκε το 1990 κατά τη διαδικασία της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας. Είχε άποψη όμως για όλα όπως για το κλείσιμο της ΕΡΤ. Κάθε τι που κάνω είναι πολιτική πράξη, έλεγε. Την ενοχλούσε η εγκατάλειψη των γηρατειών. Πολιτισμός είναι να μην υπάρχουν ζητιάνοι, φώναζε. Πίστευε στους νέους και πάνω απ’ όλα στη παιδεία.
Με το ίδιο πάθος μιλούσε για τους αδύναμους ηλικιωμένους, τους κυνηγημένους, τους αριστερούς που βοήθησε. Στο σπίτι της μαζί με τα οικογενειακά κειμήλια δίπλα στις εικόνες με το καντήλι, το εξώφυλλο του περιοδικού με την φωτογραφία του Χατζιδάκι, μαρτυρούν γυναίκα άλλης εποχής γενναιόδωρης σε αξίες και ελπίδες.