Η Αμοργός θέλει από τον ταξιδιώτη να είναι ανοικτός για να μοιραστεί μαζί του όσα την κάνουν μοναδική. Πρέπει να ξέρεις να παρατηρείς τα ουσιώδη, τις μικρές λεπτομέρειες στις στιγμές και εκείνη, θα σου χαρίσει αξέχαστες. Είναι που ο τόπος αυτός έχει χαρακτήρα ο οποίος κραυγάζει σε κάθε του γωνιά, αρκεί να ξέρεις να τον ακούς. Σε υποδέχεται με το ασημογάλαζο του απέραντου ορίζοντα, με τα γνήσια κυκλαδίτικα χρώματα και τις πέτρινες απολήξεις του.
Το προφίλ της Αμοργού μπορεί -και είναι- πολύ περισσότερα από αυτά που αποκαλύπτει η πρώτη ματιά. Όπως, εξάλλου, πιστεύω για κάθε τόπο, έτσι και εδώ: πρέπει να τον περπατήσεις για να νιώσεις τον αμοργιανό παλμό. Κι όταν πια το κάνεις, δεν ξεχνιέται. Κυριαρχεί στις πολύτιμες αναμνήσεις σου, εκείνες που επαναφέρεις ξανά και ξανά, με μία υπερβολική δόση νοσταλγίας.
Αυτή ήταν και η δική μου σχέση με την Αμοργό, κάπως επιφανειακή και άχρωμη, μέχρι που βρέθηκα να περιπλανιέμαι συνεπαρμένη σε μονοπάτια χιλιάδων ετών, ανάμεσα σε ερείπια αρχαίων πόλεων, με τους παλμούς μου να χάνουν τον συγχρονισμό. Κάθε μονοπάτι είναι κι ένα μικρό απόσπασμα αυτού που πραγματικά είναι η Αμοργός.
Βάλτε ξυπνητήρι νωρίς, πολύ πριν η ανατολή σημάνει τον ερχομό της. Φορέστε τα πεζοπορικά σας, μαγιό, πάρτε νερό και μια μικρή φωτογραφική στην πλαϊνή θήκη του σακιδίου σας, για να αποτυπώσετε όσα σας σταματούν. Κάντε στάση για «ψημένη» και φρέσκους μεζέδες και, αν δεν φτάσετε στο Κρίκελλο -το ψηλότερο βουνό- για μια εμπειρία σχεδόν μεταφυσική πριν δύσει ο ήλιος, τότε βρείτε μία από τις άδειες παραλίες, βολευτείτε στη ζεστή άμμο και παρακολουθήστε την τελετουργία.
Ανατολή ή δύση, η Αμοργός προσφέρει και τα δύο με μεγαλοπρέπεια – φροντίστε να δείτε κάτι από τα δύο, και το μυαλό θα ελαφρύνει από καθετί περιττό. Ακούστε τον ήχο του ανέμου στα βράχια, απολαύστε τα χρώματα του ουρανού και, τέλος, αφήστε τα ρούχα στον βράχο και βουτήξτε για δροσιά στα νερά εκείνου του όρμου που θα βρείτε.
Τα μονοπάτια του νησιού είναι παραδοσιακά, ψιθυρίζουν ιστορίες ντόπιων αγροτών και κτηνοτρόφων. Ήταν το μέσο επικοινωνίας των χωριών. Πολλά από αυτά έχουν φθαρμένη σηματοδότηση, όμως με έναν καλό πεζοπορικό χάρτη στο χέρι και διάθεση για εξερεύνηση, οι διαδρομές σάς υπόσχονται μοναδική θέα. Οι επιλογές είναι πολλές: από σύντομες μέχρι εκτεταμένες και από εύκολες ως πιο απαιτητικές -σίγουρα θα βρείτε το δικό σας μονοπάτι.
Τα αρχαία καλντερίμια της Αμοργού
Διαλέγετε ένα από τα αρχαία μονοπάτια, εκείνα που ένωναν τις αρχαίες πόλεις του νησιού και σήμερα γίνονται πέρασμα για πεζοπόρους, εξερευνητές και αναζητητές του αυθεντικού. Η Διαδρομή 3 διασχίζει τη δυτική Αμοργό, ξεκινά από τα Κατάπολα και καταλήγει στον Κάτω Κάμπο της Αρκεσίνης. Το νησί υπήρξε ένα από τα σημαντικότερα κέντρα του Κυκλαδικού πολιτισμού. Αρχαιολογικά ευρήματα δείχνουν κατοίκηση από τα τέλη της 4ης χιλιετίας.
Πάνω από το λιμάνι των Καταπόλων, στη νότια πλευρά του λόφου, βρίσκονται τα ερείπια της πόλης Μινώα, μιας από τις τρεις αρχαίες πόλεις. Ανάμεσα στα κατάλοιπα παρατηρείτε το Γυμνάσιο και άλλα δημόσια κτήρια, καθώς και τον ναό με το λατρευτικό άγαλμα. Δροσίζεστε με το αναζωογονητικό νερό AQUA Carpatica και, με ανανεωμένες πια δυνάμεις, συνεχίζετε με θέα τη Νάξο και τις Ανατολικές Κυκλάδες, προς την παραλία Άγιοι Σαράντα και τον ομώνυμο αρχαίο ναίσκο -με μια κλεφτή ματιά δίνετε υπόσχεση ότι θα τον επισκεφθείτε στον γυρισμό.
Η βλάστηση λιγοστή: φραγκοσυκιές, γαϊδουράγκαθα, θάμνοι και ό,τι δεν έχουν φάει τα κατσίκια. Οι αναβαθμίδες διαδέχονται η μία την άλλη. Σύντομα συναντάτε διασταύρωση της διαδρομής που οδηγεί στην είσοδο της αρχαίας Αρκεσίνης, ενώ στα δεξιά η θέα αποκαλύπτει τις εντυπωσιακές βραχώδεις απολήξεις του νησιού και η θάλασσα ξεχειλίζει μπλε και γαλάζιες κηλίδες. Φτάνοντας στην ακρόπολη της αρχαίας πόλης, περιηγείστε ανάμεσα σε ερείπια που ανάγονται στην Κυκλαδική περίοδο και, στην κορυφή του βράχου, θαυμάζετε το εκκλησάκι της Παναγίας της Καστριανής.
Τα βήματά σας βαραίνουν, καθώς αισθάνονται τη σημασία του τόπου, ενώ το βλέμμα προσπαθεί να ξαναχτίσει με τη φαντασία τον οικισμό όπως ήταν 4.000 χρόνια πριν. Λίγες στιγμές για θαυμασμό και περισυλλογή πριν οι καυτές ακτίνες του ήλιου δυσκολέψουν την επιστροφή, μερικές γουλιές νερό AQUA Carpatica και συνεχίζετε.
Ακόμα και στις πιο απόκρημνες γωνιές, κάποιο μικρό άνθος βρίσκει τρόπο να ευδοκιμήσει. Βλέπετε τον ελίχρυσο -το φυτό της αιωνιότητας- να κρέμεται σε έναν γκρεμό, και το βαλσαμόχορτο, με τα λευκοκίτρινα άνθη του, να χρωματίζει τα μονοπάτια, ενώ γιδοπρόβατα σας κοιτούν αφηρημένα και αδιάκριτα μαζί. Ο άνεμος φυσά, κι εσείς, ακολουθώντας το μονοπάτι της επιστροφής, κατευθύνεστε προς εκείνη την παραλία που λαχταρούσατε από το πρωί. Ας είναι αυτή η τελευταία σας επιβράβευση.
Η αμοργιανή φύση: Λιτή αλλά πληθωρική
Η πεζοπορία δεν χωρά βιασύνη ή πίεση. Μπορείτε να σταματήσετε όσες φορές θέλετε -όχι για ξεκούραση, αλλά για να πάρετε μια βαθιά ανάσα ηρεμίας. Να καθίσετε σε μια πέτρα, να χαθείτε στη γραμμή του ορίζοντα και να παίξετε μαντεύοντας ποια νησιά διακρίνονται στο βάθος. Η Αμοργός δεν προσφέρεται για τουρισμό του εντυπωσιακού, κρατά έναν χαρακτήρα αυθεντικό, λιτό. Συνδυάζει το άγριο με το γαλήνιο: απότομες πλαγιές, βραχώδεις ακτές, αλλά και ήπιες καμπύλες χωραφιών που ακόμα καλλιεργούνται παραδοσιακά. Η πεζοπορία μοιάζει με άσκηση παρατήρησης: πώς αλλάζει το φως; Πώς φυσά ο αέρας στις κορυφές; Πώς ένα αρχαίο κατάλοιπο μπορεί να σας πει περισσότερα από ένα μουσείο;
Πηγή: travel.gr
