Στα μικρά νησιωτικά μέρη δεν είναι περίεργο να γνωρίζονται οι ντόπιοι μεταξύ τους, είναι όμως μοναδικό να έχουν όλοι την ίδια αντίδραση ακούγοντας το όνομα κάποιου συντοπίτη τους… γιατί όσοι αναφέρονταν στον Μάρκο τον Γαβρά το έκαναν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο… χαμογελώντας.
Μοναχοπαίδι του Γιακουμάκη Γαβρά-συνταξιούχου αστυνομικού και της Βαγγελιώς του Γιωργάκη της Λίαινας. Γέννημα θρέμμα της Αμοργού, μεγαλωμένος στη γειτονιά των Μύλων της Χώρας, άνοιγε από παιδί την πόρτα στους συμμαθητές του πριν το σχολείο για να αντιγράψουν από τα τετράδιά του-τις ασκήσεις με τα χαρακτηριστικά καλλιγραφικά του γράμματα, ελεγμένες από τον πατέρα του που θεωρούνταν από τους μορφωμένους της Χώρας-και να γλυτώσουν την κατσάδα του δασκάλου.
Από το αγαπημένο του νησί θα λείψει μόνο για να ολοκληρώσει τις τελευταίες τάξεις του Γυμνασίου σε Σαντορίνη και Κάλυμνο αλλά και για τη στρατιωτική του θητεία. Έπειτα επιστρέφει και διορίζεται γραμματέας στην κοινότητα της Χώρας, αντικαθιστώντας την ξαδέρφη του Σοφία Γαβρά, υπό την προεδρία του Αντώνιου Φωστιέρη.
Με την συνένωση των κοινοτήτων του νησιού σε Δήμο, αναλαμβάνει πλέον το πόστο του ληξίαρχου, τίτλος που τον συνόδεψε μέχρι το τέλος. Παντρεύεται γύρω στα 30 του χρόνια τη Μαρία Πρασίνου και αποκτά δυο γιους τον Γιακουμή και τον Γιώργο.
Από μικρός ζει μέσα στον κόσμο της παραδοσιακής μουσικής με τον πατέρα του να του μαθαίνει το βιολί, όντας ο ίδιος οργανοπαίχτης της εποχής. Γνωρίζει από κοντά ντόπιους μουσικούς, παρευρίσκεται στα ξακουστά γλέντια του “Φωτοδότη’’ του καφενείου των γονιών του και σιγά σιγά παίρνει εκείνος επάξια τη θέση του διασκεδαστή του χωριού, αφού γλέντι χωρίς τον Μάρκο δε νοούνταν. Παρότι αυτοδίδακτος σε βιολί και λαούτο φροντίζει να μεταδώσει τις γνώσεις και την αγάπη του πρώτα στους γιους του και έπειτα σε όποιο νέο παιδί εκδήλωνε ενδιαφέρον. Η ενασχόληση του αυτή τον κάνει φίλο με πολλούς γνωστούς μουσικούς, χαρακτηριστικό παράδειγμα η συνεργασία και στενή σχέση του με τον τραγουδιστή-συνθέτη Νίκο Οικονομίδη.
Στην ψαλτική, που επίσης διακρινόταν, θα μαθητεύσει δίπλα στον πεθερό του Γιωργάκη Πράσινο. Ένας επαγγελματίας ψάλτης που επισκεπτόταν το νησί, ακούγοντας τη φωνή του Μάρκου κάποτε δήλωσε πως αν ο Γαβράς είχε προχωρήσει σε μουσικές σπουδές αξιοποιώντας το χάρισμα του «εμείς δε θα τολμούσαμε ούτε το στόμα μας να ανοίξουμε μπροστά του».
Λάτρης της παράδοσης και μανιώδης συλλέκτης παλιών φωτογραφιών, αντικειμένων και ανθρώπινων ιστοριών γίνεται απαραίτητος σε κάθε ντοκιμαντέρ που γυρίζεται για το νησί, σε κάθε εκδήλωση επίσημη ή όχι που πραγματοποιείται εντός ή εκτός της Αμοργού αφού για όλα τα λαογραφικά ερωτήματα η απάντηση ήταν μία «τον Γαβρά από τον Δήμο να ρωτήσεις». Το ιστορικό αρχείο του Δήμου Αμοργού οργανώθηκε και λειτούργησε υπό την εποπτεία του.
Άνθρωπος της παρέας, του πειράγματος, της κουβέντας, της ζωής. Ήταν παρών σε όλες τις στιγμές της τοπικής κοινωνίας. Από το «πόστο» του πρώτος θα μάθαινε τα ευχάριστα μα πρώτος και τα δυσάρεστα…και βρισκόταν σταθερά εκεί, στις λύπες ψάλλοντας και στις χαρές τραγουδώντας.
Όλα πάνω του υπήρξαν πληθωρικά! Το μπόι και τα σγουρά, ελαφρώς μακριά μαλλιά του συμπληρώνονταν από την ιδιαίτερη φωνή και το γάργαρο γέλιο του, που καθρέπτιζε την παιδικότητα της ψυχής του.
Η παρουσία του έφερνε πάντα μαζί της μια ζεστασιά, το ίδιο θα γίνεται από δω και μπρος και με τη θύμηση του… Καλό ταξίδι στη γειτονιά των αγγέλων Μάρκο … είμαστε σίγουροι ότι θα σε υποδεχτούν όπως σου ταιριάζει….
Η ομάδα του amorgos – news.gr εκφράζει τα συλλυπητήριά της στην οικογένεια και τους οικείους του. Ο Μάρκος Γαβράς ήταν πάντα πρόθυμος να βοηθήσει και να προσφέρει απλόχερα τις πληροφορίες του για οποιοδήποτε θέμα του ζητούσαμε.
Καλό ταξίδι Μάρκο…
