Aφιέρωμα στην Αμοργό και στον Γάλλο φωτογράφο Clément Chapillon φιλοξενεί το γνωστό site lifo.gr. Συγκεκριμένα το αφιέρωμα αναφέρεται στο τελευταίο συναρπαστικό έργο του φωτογράφου Les Rochers Fauves («Οι καστανοκόκκινοι βράχοι»).
Ακολουθεί το κείμενο και φωτογραφίες από τη δημοσίευση της lifo.gr:
Πρόκειται για μια ιστορία στα όρια μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας, για τα αντιφατικά συναισθήματα που προκαλεί η απομόνωση μιας βραχώδους, άνυδρης και άγριας περιοχής». Έτσι περιγράφει ο Γάλλος φωτογράφος Clément Chapillon το τελευταίο συναρπαστικό έργο του Les Rochers Fauves («Οι καστανοκόκκινοι βράχοι»).
Συγκεντρωμένη πλέον σε ένα βιβλίο που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Dunes Editions, η σειρά αποτελεί μια προσωπική καταγραφή των συγκρουόμενων, ενίοτε ακατανόητων, συναισθημάτων που προκαλεί η απομόνωση στη σχεδόν ανέγγιχτη άγρια φύση του ελληνικού νησιού της Αμοργού.
Η Αμοργός, που ξεπροβάλλει περήφανα από τα κρυστάλλινα νερά του Αιγαίου, είναι ένα από τα πιο απομακρυσμένα νησιά του αρχιπελάγους των Κυκλάδων, μια ορεινή και αραιοκατοικημένη περιοχή στην οποία ο άνθρωπος και η φύση συνυπάρχουν αρμονικά. Ακόμα αλώβητη από τον μαζικό τουρισμό, παραμένει ένας μυστικιστικός τόπος όπου η ηρεμία και η σιωπή κυριαρχούν, και όπου η ομορφιά βρίσκεται ανάμεσα στο βάθος της θάλασσας και το ύψος των βράχων: σε εγκαταλελειμμένες πέτρινες πεζούλες, ερειπωμένους ανεμόμυλους και εγκαταλελειμμένα χωριά, σε λόφους, σε απομονωμένες παραλίες και στην κορυφή εντυπωσιακών βράχων με θέα στη Μεσόγειο.
Η αίσθηση της απομόνωσης είναι αυτή που διακρίνει τον χαρακτήρα του νησιού, δίνοντάς του μια μοναδική ατμόσφαιρα και διαχρονικότητα που δύσκολα μπορεί να βρει κανείς αλλού.
Ο τόπος είναι πολύ αγαπητός στον Γάλλο φωτογράφο. Γοητευμένος από τις πλούσιες παραδόσεις του νησιού και ξετρελαμένος από την, ακόμα ανέπαφη, φυσική ομορφιά του, ο Chapillon πέρασε πάνω από δύο χρόνια στην Αμοργό για να ολοκληρώσει το φιλόδοξο φωτογραφικό του έργο.
Στη σειρά αυτή, προβληματίζεται για τη λέξη «απομόνωση» και διερωτάται ποια σημασία έχουν οι έννοιες της μορφής, του χρόνου και της φαντασίας σε αυτόν τον περιορισμένο κόσμο που συνορεύει με το άπειρο.
«Τι συμβαίνει στην ταυτότητα όταν περιβάλλεται παντού από νερό;» αναρωτήθηκε ο φωτογράφος. Για να απαντήσει στο ερώτημα, ο Chapillon προχώρησε πέρα από την απλή τεκμηρίωση της γεωγραφικής απομόνωσης για να προσφέρει μια πιο περίτεχνη περιγραφή του νησιού ως μιας περίπλοκης έννοιας διαχωρισμού από τον υπόλοιπο κόσμο, μιας έννοιας βαθιά ριζωμένης στο συλλογικό υποσυνείδητο των νησιωτών.
Οι εικόνες αποτυπώνουν όχι μόνο την τοπογραφία του νησιού, αλλά και την καθημερινή ζωή των κατοίκων που συνάντησε ο Chapillon στα πολλαπλά ταξίδια του, αναδεικνύοντας την καθημερινή τους απομόνωση και τη σχέση τους με τις παραδόσεις.
