Τελικά όλα τα πράγματα στη ζωή έχουν δύο όψεις. Κλασικό παράδειγμα το ποτήρι, που έχει νερό μέχρι τη μέση. Άλλος το βρίσκει μισογεμάτο (ο αισιόδοξος) και άλλος μισοάδειο ( ο απαισιόδοξος ).
Υπάρχει βέβαια και η ρήση του Ευαγγελίου « απόδοτε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ » ! Έτσι γίνεται και με τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης κλασικά και διαδικτυακά. Πότε θεοί, πότε δαίμονες. Η Αμοργός όμως φέτος τα εκμεταλλεύτηκε επ’ αγαθώ !! Με σωστή οργάνωση βρήκε διέξοδο, να φτάσουν με το διαδίκτυο, οι Ιερές Ακολουθίες της Μεγάλης Εβδομάδος μέσα στο σπίτι μας.
Στις κατ’ οίκον Εκκλησίες, σύμφωνα με τη ρήση του Αρχιεπισκόπου. Έτσι έφτασε στο σπίτι μας εδώ στου λιμανιού την άκρη, η ακολουθία των Ωρών και της Αποκαθήλωσης τη Μεγάλη Παρασκευή το μεσημέρι, από το ναό του Αγίου Γεωργίου στα Κατάπολα Αμοργού. Οι έχοντες δικαίωμα να παρευρεθούν ήταν στις θέσεις τους, ο εφημέριος π. Παρασκευάς, δύο ψάλτες ο Νικήτας ο Σίμος και ο Μιχάλης ο Θεολογίτης και ένας επίτροπος. Ολόφωτος ο ναός, αλλά η απουσία των πιστών που συμμορφώθηκαν με τις αποφάσεις της κυβέρνησης και της Ιεράς Συνόδου, έριχνε μία βαριά σκιά. Τα ασπρόμαυρα πλακάκια του δαπέδου του περικαλλούς ναού, λες και τα έβλεπα πρώτη φορά, τράβηξαν την προσοχή μου.
Βρέθηκα σε ένα όραμα, αφού παρατηρώντας κάθε τετραγωνάκι άσπρο ή μαύρο, αυτό γέμιζε στα μάτια της μνήμης μου με ανθρώπινες μορφές, όπως ακριβώς αποτυπώνει ο αγιογράφος τις μορφές των Αγίων, όταν είναι πολλοί σε μία εικόνα, για παράδειγμα οι Άγιοι Σαράντα Μάρτυρες. Συνεπαρμένος από την εξέλιξη του Θείου δράματος, με τον Κύριό μας πάνω στο Σταυρό πριν την Αποκαθήλωση, άρχισα σιγά-σιγά να ξεχωρίζω τις όψεις αυτών, που γέμιζαν ασφυκτικά το ναό. Ήταν οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας, οι γονείς μας και τα αδέρφια μας, οι θείοι και οι θείες, οι γείτονες και οι γειτόνισσες μας, που έχουν αποδημήσει εις Κύριον. Μέσα στο Ιερό του Ναού ο παλιός ηγούμενος της μονής Χοζοβιωτίσσης π. Τσαταλιός και δίπλα του ο μοναχός παπά – Σπυρίδωνας. Στα αναλόγια ο Μιχαλάκης ο Χοροπίσκοπος, ο δάσκαλος ο κύριος Γιώργος Θεολογίτης, ο Γιαννάκης ο Δεσποτίδης από τις Λεύκες και ο Μήτσος ο Νομικός ο γραμματικός. Στις πρώτες θέσεις, στα στασίδια τους, οι δάσκαλοι μας ο Γιώργος Οικονομίδης ο γιος του ο Γιάγκος και ο Νικήτας ο Κωβαίος. Οι παλιοί Πρόεδροι του χωριού μας, ο κύριος Ευάγγελος Σίμος ο Μιχάλης ο Κωβαίος και ο Γιώργης ο κουρέας.
Τους επιτρόπους πλαισίωναν ο θείος ο Μαρκής, ο Πάσσαρης, ο Μιχαλάκης του μαστρο – Μάρκου και λίγο πιο μπροστά ο Μαστρομιχάλης ο Κωβαίος με τα χέρια του γεμάτα βάγιενα Σταυρουδάκια. Στο στασίδι της εκεί στη δεξιά πόρτα, η θεία το Μαρούλι, που δεν θυμάμαι πόσα χρόνια προσέφερε τις υπηρεσίες της ως νεωκόρος. Δίπλα της το κυρά Σοφίδι του Αντικεριώτη, η κόρη της το Ρηνιώ και βέβαια η Ευαγγελία της Εξαρχοπουλιάς, παρέα με το Ρηνιώ του Ανάλατου, η νεωκόρος της Παναγίας της Καταπολιανής.
Εάν ξέχασα να αναφέρω κάποιον, ζητώ συγνώμη, αλλά τα χρόνια μου είναι πολλά και ως συνήθως με την πάροδο του χρόνου η μνήμη λιγοστεύει. Αν με ρωτήσετε να σας πω αν έλειπε κανείς, μετά πάσης βεβαιότητος θα σας πω όχι. Ήταν όλοι εκεί. Πώς να λείψει κανείς από αυτό το πρωτόγνωρο προσκλητήριο ! Eμείς οι ζωντανοί σε κατ’ οίκον περιορισμό. Aλλά οι ψυχές των δικών μας ανθρώπων, όλοι οι αγαπημένοι μας, έδωσαν ομαδικά το παρόν !! ‘Oταν τελείωνε η Ακολουθία, περίπου την ώρα που ακουγότανε σαν από Αγγελική χορωδία, το : « όταν εν τω τάφω τω καινώ o Αριμαθείας καθείλε τη των απάντων ζωή…», το μυαλό μου ξεστράτισε. Λίγο αργότερα αφού τους έβλεπα να προσκυνούν τον επιτάφιο, εγώ άρχισα να τραγουδώ σιωπηρά τους στίχους του Γιάννη Ρίτσου : « Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή θέλει νεκροί χιλιάδες να’ ναι στους τροχούς….». Ο ήχος της καμπάνας πένθιμος κατά τα ειωθότα με επανέφερε στην πραγματικότητα !
Αιωνία τους η μνήμη… ΛΕΥΤΕΡΗΣ Γ. ΠΟΛΥΚΡΕΤΗΣ – Μ.ΕΒΔΟΜΑΔΑ 2020
